تاریخچه آشپزی در ایران آشپزی، به معنی آماده کردن مواد غذایی و خوراکی برای مصرف و خوردن است. در ایران باستان، آشپزی برای پادشاهان فقط توسط ماهر ترین و بهترین آشپزها انجام می شد. علاوه بر این، آداب غذا خوردن بر سر میز، نحوه چیدمان میز و سفره و چگونگی سروغذا نیزبا توجه به مهمان ها، نوع مراسم و نوع غذا، سا ختار و تعاریف متفاوتی داشت. علاوه بر این، آشپزهای ایران باستان، غذاها را با استفاده از سه ماده اصلی میوه، زعفران و انواع مغزها تهیه می کردند که این رسم و شیوه از دوره هخامنشی گرفته شده بود. یکی از نکاتی که هنگام سروغذا برای ایرانی ها از اهمیت خاصی برخوردار بود، حفظ نظم و پاکیزه گی بر سر سفره بود. سر فصل های متنوعی که در این مقاله بررسی می شوند شامل آشپزی متفاوت ایرانی، آشپزی مدرن، دوره های آموزشی فست فود، مدرک آشپزی حرفه ای، مدرک بین المللی شیرینی پزی، دوره های آشپزی بین المللی و مدرک آشپزی بین المللی هستند. آشپزی متفاوت ایرانی طبق تاریخ افسانه ای ایران ، پختن غذا از زمان پادشاهی ضحاک آغاز شد. علاوه بر این ، اسنادی به زبان پهلوی* وجود دارد که نشان میدهند یادگیری و پختن و طبخ خورش ها و خوردنی ها و چگونگی سرو آنها از زمان ساسانیان شروع شده است. در کل، آشپزی ایرانی به دو سبک مدرن و سنتی تقسیم بندی می شود که در اینجا، فقط نوع سنتی را توضیح میدهیم و نوع مدرن در سرفصلی جداگانه مورد بررسی می گیرد: آشپزی سنتی: در این نوع از آشپزی ، از شیوه های سنتی طبخ غذا استفاه شده و نتیجه آن، غذاهای سنتی است؛ غذای سنتی به آن دسته از غذاهایی گفته میشود که در سالهای دورتر و با امکانات کمتر تهیه می شدند و شیوه طبخ شان نسل به نسل انتقال می یابد. غذاهای سنتی ،ساده و مغذی بوده و با مواد سالم و طبیعی تهیه می شوند و معمولا ، افراد مسن خانواده ها طرفدار این نوع از غذاها هستند. علی رغم مزیت هایی که غذای سنتی نسبت به غیر سنتی و مدرن دارند، اما امروزه فقط در روستاها و مناطق کوچک از آشپزی سنتی استفاده می شود. البته ، ایران نیز در حال گذر از آشپزی و غذای سنتی به طرف اشپزی مدرن است که همین امر موجب تغییراتی در انتخاب و نحوه غذا خوردن و ایجاد اثرات منفی بر سلامتی و ابتلا به انوع بیماری ها شده است.
منبع:
https://elearnpars.org/article/international-cooking-training